Victoriameer

Vandaag gaan de twee reporters naar Maganzo, een klein plattelandsdorpje in het noorden van Tanzania. Ze hebben afgesproken met Opita, werkzaam als water ingenieur voor ICS. “Zie je dat, Rahel?”, zegt Hesabu als ze door het dorp lopen, “Overal staan fietsers met jerrycans water op hun bagagedrager voor de verkoop.” Het tekort aan water in dit dorp is nijpend, en de vraag ernaar dan ook groot.

De Tanzaniaanse overheid is bezig met de aanleg van een lange pijpleiding die water vanuit het immens grote Victoriameer naar Kishapu transporteert. De leiding loopt ook door de plaatsen Maganzo en Masagala in het noorden. Maar omdat hier geen tappunten gepland zijn hebben de bewoners in deze dorpen er helemaal niets aan.

“Wat gaan jullie precies doen in Maganzo?” vraagt Hesabu aan Opita. “In het najaar van 2015 zijn we gestart met de bouw van zijleidingen die aangesloten worden op de hoofdleiding. De bedoeling is om in Maganzo en Masagala in totaal 25 waterpunten aan te leggen zodat de 12.000 bewoners hier ook kunnen profiteren van schoon drinkwater.” “En hoe gaat het nu met het project?” wil Rahel weten. Opita: “De grootste uitdaging is dat de pijpleidingen een aardige afstand moeten overbruggen, soms ook over privéterrein. Daar is in eerste instantie niet iedereen blij mee dus er moet veel overlegd worden. Maar we liggen mooi op schema, in oktober 2016 hopen we alles rond te hebben en de kraan te kunnen opendraaien.”

Opita draait wat schroefjes los en laat de kinderen het prepaid betaalsysteem zien. “Kijk”, zegt hij, “dit is nou het bijzondere aan ons waterproject. Elk waterpunt krijgt zo’n betaalkastje ingebouwd. De bewoners kunnen een tag aanschaffen en opladen bij winkeltjes in de buurt. Iedere keer dat ze water halen houden ze de tag er even tegenaan en wordt een klein bedrag afgeschreven, precies zoveel als waarvoor ze getapt hebben. De inkomsten kunnen we dan weer gebruiken voor onderhoud van het systeem en controles van het water.”

Op straat spreekt Rahel een voorbijganger aan. “Wat vindt u er van dat er waterpunten gebouwd worden in Maganzo?”

Op straat spreekt Rahel een voorbijganger aan. “Wat vindt u er van dat er waterpunten gebouwd worden in Maganzo?” Juma Shinja is er blij mee: “We zijn nu zoveel tijd kwijt aan water halen elke dag. Ik verwacht door deze tijdsbesparing meer tijd te kunnen steken in andere nuttige activiteiten. Ik heb begrepen dat er onderzoek is gedaan naar een eerlijke prijs voor het water dus ik ga er vanuit dat het niet te duur wordt.” Rahel weet de prijs al: “het kost straks 5 Tanzaniaanse Shilling voor 20 liter”. “Oh, dat is inderdaad niet gek!”, zegt Juma.

“En de waterverkopers op hun fietsen dan?” Opita legt uit: “We willen hun inkomstenbron natuurlijk niet in de weg zitten. Daarom onderzoeken we of we hen straks kunnen inzetten om water aan huis te leveren, als extra service voor bewoners. Zo heeft iedereen er op verschillende manieren baat bij.”